W ostatnich latach niezwykle popularna staje się metoda kangurowania. Polega ona na noszeniu noworodka na klatce piersiowej rodzica tak, by zapewnić bliski kontakt skóry dziecka ze skórą matki. Jest to szczególnie istotne dla stabilnych wcześniaków i często nazywane "nadrabianiem straconego czasu". Kojące bicie serca, znajomy zapach, izolowanie od nadmiernych bodźców, kołysanie w rytm kroków mamy dobrze zapamiętane z życia płodowego umożliwia dziecku najlepsze warunki rozwojowe od pierwszych dni życia. Wielu naukowców prowadzi badania analizujące pozytywny wpływ tego typu opieki. Zaskakującym jest fakt, iż temperatura klatki piersiowej matki potrafi dostosować się do potrzeb noworodka – wzrasta, gdy dziecko jest wyziębione, spada, gdy dziecku jest za gorąco. Temperatura ciała matki odpowiada na potrzeby dziecka, dziecko reaguje na taki kontakt stabilizacją hormonów stresu, ciśnienia krwi, temperatury oraz czynności serca. Matki, które praktykują kangurowanie od pierwszych chwil życia dziecka, najczęściej nie mają problemów z karmieniem piersią i dużo łatwiej wychodzą z depresji poporodowej. Wchłaniane przez skórę hormony prowadzą do homeostazy, przez co nie tylko regulują ilość produkowanego mleka, ale również wpływają na dobre samopoczucie matki. Dzieci prawidłowo przybierają na wadze i dobrze się rozwijają. Autorzy badań nie boją się twierdzić, iż kontakt noworodka ze skórą matki należy do ich naturalnych biologicznych potrzeb.